Otosclerose

 

Vrouwen worden ruim tweemaal zo vaak getroffen als mannen.  Bij een gedeelte van de patiënten is er sprake van autosomaal dominante overerving.  Dit betekent dat de helft van de kinderen van een otosclerose-patiënt, ook otosclerose zullen ontwikkelen.  In samenwerking met de oorgroep werd door het laboratorium Genetica van de Universiteit Antwerpen veel onderzoek hierover verricht (zie projecten en publicaties in het menu).  Waarschijnlijk spelen nog andere factoren een rol.  Endocriene factoren zijn belangrijk, getuige de frequente verergering tijdens zwangerschap. 

 

De ziekte openbaart zich meestal tussen de 20 en de 40 jaar met een geleidelijk beginnende en langzaam progressieve gehoorstoornis.  Over het algemeen (85%) zijn beide oren aangedaan.  Behalve over de gehoorstoornis klaagt 60% van de patiënten over oorsuizen.  Soms bestaan er duizeligheidsklachten, met name bij houdingsveranderingen.

 

Diagnose

De diagnose van otosclerose wordt op de raadpleging NKO gesteld.  Een gehoortest toont een typisch “geleidingsverlies”, en ook het tympanogram en de stemvorktesten tonen typische afwijkingen.  Bij twijfel of ter bevestiging kan een CT-scan genomen worden waarop vaak afwijkingen aan het bot in het oor te zien zijn.

 

Behandeling

In principe kan een otosclerose patiënt goed geholpen kunnen worden met een hoortoestel, maar voor relatief jonge patiënten is dit een weinig aantrekkelijke optie.  Bovendien is de kans groot dat het gehoor met de jaren nog verder zal dalen, waardoor zelfs een hoortoestel het mogelijks ooit niet meer zal kunnen trekken.  Gezien de jonge leeftijd van de meeste patiënten wordt dan ook vaak tot operatie besloten.  Hieronder staat een beetje uitleg over de ingreep.  Als derde mogelijkheid voor behandeling wordt soms nog wel eens genoemd het toedienen van natriumfluoride (NaF).  NaF zou verhinderen dat de otosclerose zich uitbreidt.  NaF dient dan toegediend te worden gedurende maanden of zelfs jaren. Het effect is echter nooit voldoende aangetoond.

 

Bij otosclerose is het doel van chirurgie ervoor te zorgen dat de geluidstrillingen opnieuw het slakkenhuis bereiken.  In 1963 werd de “stapedotomie” door de Antwerpse Dr Marquet geïntroduceerd en dit is nog steeds de standaard techniek voor de behandeling van otosclerose.  Hierbij wordt een deel van de stijgbeugel verwijderd.  De gefixeerde voetplaat blijft ter plaatse.  Daarin wordt een fijn gaatje gemaakt, waarin het uiteinde van een vervangbotje (een teflon “piston”) precies past.  De resultaten van een dergelijke ingreep zijn meestal zeer goed met een uitgesproken gehoorwinst.  De meest gevreesde complicatie nochtans is volledige doofheid wat helaas voorkomt bij ongeveer 1 tot 3% van de patiënten.

 

Evolutie

Wat ook de behandeling is, de verkalking rond het slakkenhuis zal altijd verdergaan en statistisch betekent dit dat het gehoor met ongeveer 1 dB per jaar zal achteruitgaan.  Dankzij de evoluties in het genetisch onderzoek, valt het te hopen dat er ooit een therapie uit die hoek zal komen.  Voorlopig is daar evenwel nog geen sprake van.

 

Deze informatie is vanzelfsprekend zeer algemeen en kan voor een individuele patiënt onvolledig of onjuist zijn.  Bespreek daarom altijd uw individueel dossier met uw NKO-arts.